Το Εθνικό Μουσείο Κεραμιδιών της Λισαβόνας είναι το μοναδικό μουσείο στην Πορτογαλία αφιερωμένο στο azulejo και στεγάζει μια εντυπωσιακή συλλογή από αυτά τα διακοσμητικά κεραμίδια, με εξαιρετικά παραδείγματα από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα. Τοποθετημένο στην εκκλησία και τα περίχωρα της Madre de Deus, ένα πρώην μοναστήρι του 16ου αιώνα, αυτό το αξιόλογο τουριστικό αξιοθέατο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης, περίπου 1, 5 χιλιόμετρα ανατολικά του σιδηροδρομικού σταθμού Santa Apolónia, αλλά είναι εύκολα προσβάσιμο με λεωφορείο.

Το Convento da Madre de Deus, που ιδρύθηκε το 1509 από την Βασίλισσα Δ. Λεονώρ, αδελφή του Μανουήλ Α και χήρα του βασιλιά João II, κατασκευάστηκε αρχικά στο στυλ Manuelle. Ο μεγάλος σεισμός του 1755 προκάλεσε σημαντικές ζημιές στο κτίριο και μετά από προσεκτική ανακαίνιση οι διαδοχικοί μονάρχες πρόσθεσαν τη δική τους αρχιτεκτονική υπογραφή, ενώ ο João III επέλεξε απλές αναγεννήσεις, ενώ ο João V επέλεξε αργότερα να διακοσμήσει την εκκλησία με πολυτελή μπαρόκ διακόσμηση. Η μόνη αρχική δομή Manueline είναι το μικρό και χαριτωμένο μοναστήρι (η νότια πύλη της εκκλησίας είναι μια αναπαλαίωση του 19ου αιώνα από μια ζωγραφική του 16ου αιώνα που κρέμεται στο Museu Nacional de Arte Antiga της πόλης ).

Η συλλογή παρουσιάζεται χρονολογικά σε δωμάτια που βρίσκονται δίπλα στο αναγεννησιακό μοναστήρι - μία από τις πιο μαγευτικές τοποθεσίες για οποιαδήποτε εκδήλωση μουσείων στη Λισαβόνα. Οι παρατηρητές μπορούν να περάσουν μέσα από τις αίθουσες, οι οποίες εντοπίζουν την εξέλιξη της κατασκευής πλακιδίων, από τις μαυριτανικές προέλευσής της μέχρι τις σύγχρονες καλλιτεχνικές ερμηνείες.

Περιλαμβάνεται σε μια επίσκεψη είναι το εντυπωσιακό εσωτερικό του Madre de Deus, ένα εκθαμβωτικό διακοσμητικό του επιχρυσωμένου ξύλου, αστραφτερό γαλάζιο-άσπρο azulejos, και ένα όμορφα οριοθετημένο ανώτατο όριο. Το Παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου είναι εξίσου εκπληκτικό. Μετά από να εξερευνήσετε το μουσείο και την εκκλησία, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν ένα σνακ ή ένα γεύμα στο εστιατόριο που βρίσκεται στους κήπους.

Οδηγός γκαλερί Museu Nacional do Azulejo

Τα σημαντικότερα γεγονότα της έκθεσης

Το αναγεννησιακό μοναστήρι και άλλα δωμάτια φιλοξενούν το Εθνικό Μουσείο Πλακών και επιμελούνται χρονολογικά, με τα παλαιότερα πλακάκια στο ισόγειο.

Η ξενάγησή σας ξεκινά στα Δωμάτια 1 και 2, το σημείο εκκίνησης της έκθεσης και όπου οι επισκέπτες εισάγονται στην προέλευση πίσω από την κατασκευή του azulejos .

Αραβική επιρροή

Οι Μαυροί εισήγαγαν την τέχνη της κατασκευής κεραμιδιών στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Η λέξη azulejo προέρχεται από το αραβικό azzelij, ή alzuleycha, που σημαίνει "μικρή γυαλισμένη πέτρα" και αναφέρεται σε ένα κεραμικό κομμάτι, συνήθως τετραγωνισμένο, με μία πλευρά γυαλισμένη.

Από τον 16ο αιώνα και μετά, η Πορτογαλία άρχισε να παράγει δικά της διακοσμητικά πλακίδια. Τα πρώτα παραδείγματα αντλούνται έντονα από το μαυριτανικό ύφος και την τεχνική, και τα υλικά και οι φωτογραφίες εξηγούν τη διαδικασία πίσω από την κατασκευή και τη διακόσμηση αυτών των πλακιδίων.

Υπάρχουν δύο εντυπωσιακά παραδείγματα αουλεΐου που επηρεάζονται από τη μαυριτανική γλώσσα που πρέπει να προσέξετε: τις Συνθέσεις με αζουλέγιο με ισλαμικά μοτίβα. Κατασκευασμένο στη Σεβίλλη της Ισπανίας γύρω στο 1500-1550, αυτό το ζευγάρι εξαιρετικών πινακίδων Hispano-Arab μαρτυρεί το περίπλοκο γεωμετρικό σχεδιασμό τους. Φωτιζόμενες με κίτρινο, πράσινο, μπλε και άσπρο, τα φαγεντιανά ή τα χρώματα από κασσίτερο, εξακολουθούν να είναι τολμηρά και φωτεινά, και τα δύο εμφανίζονται πλήρη και άθικτα.

Η σκηνοθεσία είναι η δραματική Nossa Senhora da Vida, ένα τεράστιο altarpiece που χρονολογείται από το 1580 και κατασκευάζεται χρησιμοποιώντας μια τεχνική γνωστή ως πιολιολίτσα, όπου ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει απευθείας πάνω σε προετοιμασμένα πλακάκια, t εκτελείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκτόξευσης.

Πέντε μέτρα ύψος και σχεδόν το ίδιο πλάτος, το πάνελ αποτελείται από 1.798 πλακάκια σε έντονες αποχρώσεις. Κεντρικό θέμα της είναι η Λατρεία των Ποιμενικών.

Βαμμένα κεραμικά πλακάκια του 17ου και 18ου αιώνα

Το χρονοδιάγραμμα κινείται προς τα εμπρός καθώς συνεχίζετε να περιηγείστε στο μουσείο, και από τα Δωμάτια 6 και 7, μπήκατε στον 17ο αιώνα και στις περιόδους Manerist και στις αρχές του Μπαρόκ.

Εδώ, τα κεραμίδια χαλιών - τα λεγόμενα επειδή έχουν μιμηθεί τα σχέδια των μαυριτανών χαλιών - εμφανίζονται ως υπέροχα πολυχρωματικά πάνελ τοίχου πολυεστέρα, κυρίως σε λευκό, κίτρινο και μπλε. Μην χάσετε το κομμάτι c. 1670 Πλακόστρωτο βωμό Πρόσωπο, ένα ιδιαίτερα ευχάριστο έργο που έφερε ζωντανό από μοτίβα εξωτικών πουλιών και ανατολίτικα θέματα.

Εκτός από το θέμα της έκθεσης, η γειτονική Casa Perfeitíssima (Perfect House) είναι ένα δωμάτιο αφιερωμένο στη Βασίλισσα Δ. Λεωνόρα, που ίδρυσε το Convento da Madre de Deus το 1509. Η ζωγραφική στον τοίχο είναι η εκπληκτικά λεπτομερής όψη της Ιερουσαλήμ . Το λάδι στη βελανιδιά χρονολογείται από το 1517 και προέρχεται από τη φλαμανδική σχολή.

Στον επάνω όροφο, η έκθεση συνεχίζει να τονίζει το μπαρόκ, αλλά και παρουσιάζει τους επισκέπτες της Νεοκλασικής περιόδου και του 20ου αιώνα.

Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το Sala da Caça διαθέτει αίθουσες τέχνης του 17ου αιώνα που απεικονίζουν σκηνές κυνηγιού και άγρια ​​ζώα, όπως λιοντάρια ζωγραφισμένα σε αφελές ύφος από τεχνίτες και όχι από καλλιτέχνες.

Τα εικονιστικά πάνελ τοίχων που εμφανίζονται στα Δωμάτια 10 και 11 αποτελούν παραδείγματα της ανάπτυξης του ιδιότυπου στυλ της Πορτογαλίας για το azulejos, τα γνωστά μπλε και λευκά πλακάκια που παρατηρούνται παντού σε όλη τη Λισαβόνα και την Πορτογαλία. Ο τείχος-μακρύς Αλέξανδρος Καταπολέμηση των Περσών (1745) είναι ένα ιδιαίτερα ζωντανό παράδειγμα. Στο δωμάτιο 12, κοιτάξτε για μια ανωμαλία, μια όμορφη και εξαιρετικά διακοσμημένη επιχρυσωμένη ξύλινη κρήνη που χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και πιθανώς γερμανική προέλευση.

Η Σύγχρονη Εποχή

Μεγάλο μέρος του δευτέρου επιπέδου είναι αφιερωμένο στον ασελέϊο του 19ου και 20ου αιώνα και τα κομμάτια που πρέπει να προσέξουμε περιλαμβάνουν ένα ασυνήθιστο εικονιστικό κεραμικό πλακίδιο αποστράγγισης (1900) με ένα στόμιο για το στόμα και το Butterfly and Ears of Corn, κατασκευασμένο από Rafael Ο Bordalo Pinheiro (1846-1905), ο πιο διάσημος καρικουαρίστας της Πορτογαλίας και ο αγγειοπλάστης. Ένας άλλος διάσημος κεραμικός καλλιτέχνης, η Μαρία Κέιλ (1914-2012) εκπροσωπείται, όπως και ο Júlio Pomar. Παραδείγματα των ψηφιδωτών πλακιδίων τους μπορούν να δουν να διακοσμούν μερικούς από τους υπόγειους σταθμούς του μετρό της Λισαβόνας.

Πιο μακροχρόνιο Azulejo της Πορτογαλίας

Στον τελευταίο όροφο, στο δωμάτιο G, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά από όλα τα πάνελ του μουσείου, το Μεγάλο Πανόραμα της Λισαβόνας . Με μήκος σχεδόν 36 μέτρων, αυτό το εκπληκτικό έργο τέχνης απεικονίζει τη Λισαβόνα και τα προάστιά της πριν από τον σεισμό του 1755. Μνημεία που μπορούν ακόμα να αναγνωριστούν περιλαμβάνουν τον καθεδρικό ναό Sé, με τους αρχαίους καμπαναριόδες. São Vicente de Fora. Mosteiro dos Jerónimos; και το Torre de Belém, το οποίο τοποθετήθηκε έπειτα στη μέση του ποταμού Τάγου.

Εξερευνώντας το Convento da Madre de Deus

Renaissance και Manueline Cloisters

Το όμορφο μοναστήρι της Αναγέννησης του μοναστηριού παρέχει μια κατάλληλα ρομαντική ατμόσφαιρα για το μουσείο και αποπνέει μια ατμόσφαιρα ενότητας και ηρεμίας. Σχεδιασμένο από τον Diogo de Torralva (1500-66), το τετράπλευρο τετράπλευρο βλέμμα περιβάλλεται από περιποιημένους κήπους και διακοσμητικό σιντριβάνι.

Απομακρύνοντας από τη θέα είναι το μικρότερο μοναστήρι Manuelle, ένα επιζών χαρακτηριστικό του αρχικού μοναστηριού, το οποίο περνάτε για να ανεβείτε στις σκάλες στο δεύτερο επίπεδο του μουσείου. Υπέροχα γεωμετρικά πλακάκια που προστέθηκαν στους τοίχους τον 19ο αιώνα ενισχύουν τη χαριτωμένη εμφάνιση του μοναστηριού.

Igreja Madre de Deus - Εκκλησία και αρχοντικό

Εκτός από τη μοναδική συλλογή του azulejos, μια περιήγηση στο Εθνικό Μουσείο Πλακών διαρκεί στην εκκλησία του Madre de Deus, το εσωτερικό του οποίου έχει ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα μπαρόκ διακόσμησης στην Πορτογαλία.

Η είσοδος κερδίζεται μέσω του κεφαλαίου, η ίδια μια ταραχή από επιχρυσωμένο ξύλο και μια εντυπωσιακή μεσόγια των έργων ζωγραφικής που ευθυγραμμίζουν τους τοίχους και την οροφή. Αυτός ο καπλαμάς φτάνει στην εκκλησία, όπου οι κατώτεροι τοίχοι διαθέτουν λαμπερό, διακοσμημένο με μπλε και λευκό κεραμίδι του 17ου αιώνα που αποδίδεται στον Willem Van Der Kloet (1666-1774) και τον Jan Van Oort, ο οποίος πέθανε το 1699. Το επίκεντρο του μεγαλοπρεπούς ταβανιού είναι η στέψη της Παρθένου, ζωγραφισμένη το 1759 από τον André Gonçalves. Το πολυτελές ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ροκοκίου, το οποίο ξεπέρασε το γλυπτό της Παναγίας του Περιεχομένου, προστέθηκε μετά τον σεισμό του 1755.

Παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου και Χορωδία

Στον επάνω όροφο, το εξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου παρουσιάζει μια εκπληκτική πάστα βαμμένη με τερακότα, που χρονολογείται από το 18ο αιώνα, όπου ένα σύνολο βιβλικών χαρακτήρων, μεταξύ των οποίων οι ποιμένες και οι άγγελοι Herald, περιβάλλουν την Αγία Οικογένεια. Στη συνέχεια, προσκαλούνται οι επισκέπτες στη Χορωδία, μια αίθουσα πλούσια διακοσμημένη με πίνακες και πίνακες ζωγραφικής του 16ου και 17ου αιώνα, που απεικονίζουν τον κύκλο της ζωής του Χριστού και τις βιτρίνες του 18ου αιώνα με λειψανοθήκες αγίων. Το μπαλκόνι προσφέρει μια λαμπρή προοπτική της εκκλησίας παρακάτω.

Κουζίνα και κήποι

Οι πρώην κουζίνες του μοναστηριού έχουν μετατραπεί σε ένα αρκετά έξυπνο καφέ-εστιατόριο, τα τείχη του οποίου διατηρούν τα αρχικά πλακάκια του 19ου αιώνα που δείχνουν κρεμαστά ψάρια και θηράματα, συμπεριλαμβανομένου του αγριόχοιρου και του φασιανού. Χειροποίητα σκεύη χαλκού είναι επίσης στην οθόνη. Οι υπέροχοι κήποι βρίσκονται με εξωτερικά τραπέζια σκιασμένα από ψηλά φοίνικες.

Συμβουλές και περιηγήσεις: Πώς να αξιοποιήσετε στο έπακρο την επίσκεψή σας στο Εθνικό Μουσείο Πλακών

Το Εθνικό Μουσείο Κεραμιδιών παρέχει μια συναρπαστική εικόνα για την εξέλιξη της κατασκευής κεραμιδιών και οι επισκέπτες μπορούν να περάσουν μια καλή ώρα εδώ περιήγηση στη συλλογή.

• Ιδιωτικός γύρος: Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την πορτογαλική τέχνη πλακιδίων θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ενταχθούν στην ιδιαίτερα εκπαιδευτική οκτάωρη ιδιωτική περιοδεία πλακιδίων και ιστοριών της Λισαβόνας, η οποία καταλήγει στο Museu Nacional do Azulejo. Αυτή η ολοήμερη εκδρομή περιλαμβάνει επίσης ένα εργαστήριο πλακιδίων, καθώς και βολικό pickup και απογείωση από το ξενοδοχείο.
• Το μουσείο διαθέτει μια εφαρμογή για κινητά που λειτουργεί ως ηχητικός οδηγός για να εξηγήσει τη μόνιμη συλλογή και την ιστορία του μοναστηριού. Διατίθεται σε αγγλική, πορτογαλική και διεθνή νοηματική γλώσσα και για Android και iPhone. Μπορείτε να το κατεβάσετε από το κατάστημα Google Play ή από τον ιστότοπο του μουσείου.
• Οι πίνακες πληροφοριών σε γραφή Μπράιγ και η αναπαραγωγή σε μινιατούρα ανάγλυφο κάποιου διακοσμητικού πλαισίου πλακιδίων βοηθούν τους επισκέπτες να εντοπίσουν συγκεκριμένα εκθέματα. Τα τηλέφωνα που χρησιμοποιούν βίντεο στη νοηματική γλώσσα μεταδίδουν νόημα στους κωφούς - το πρώτο μουσείο στην Πορτογαλία που παρέχει στους επισκέπτες αυτού του είδους την επικοινωνία.
• Πρόσβαση με αναπηρικό καροτσάκι: Το μουσείο είναι εξοπλισμένο με ράμπες και ανελκυστήρες.

Διεύθυνση

Rua da Madre de Deus 4, Lisbon 1900-312

Επίσημη ιστοσελίδα: www.museudoazulejo.pt

Περισσότεροι προορισμοί πρέπει να δείτε κοντά στο Εθνικό Μουσείο Πλακών

Με το σχεδιασμό μπροστά, μπορείτε να συσκευάσετε πολλά πράγματα να κάνετε σε ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας. Για μια επισκόπηση των αναμνηστικών αξιοθέατων της πόλης, ρίξτε μια ματιά στα κορυφαία τουριστικά αξιοθέατα στη σελίδα της Λισαβόνας. Μια γειτονιά με περισσότερο από το δίκαιο μερίδιό της από τα εκπληκτικά τουριστικά αξιοθέατα είναι το Belém, το οποίο διαθέτει δύο μνημεία που έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO World Heritage. Και αν σας προσελκύσει η κουλτούρα και η αρχιτεκτονική, κατευθυνθείτε προς τη Σίντρα για άλλη μια μέρα - έναν άλλο προορισμό που διακρίνεται από την UNESCO για τη συλλογή σπάνιων και εντυπωσιακών ονείρων, κτίρια όπως το όμορφο Palácio Nacional de Sintra.