Καθεδρικός ναός της Santa Maria del Fiore
Το σύμβολο της Φλωρεντίας και μακράν το πιο δημοφιλές του τουριστικό αξιοθέατο, το συγκρότημα duomo (καθεδρικό ναό) αποτελεί ένα από τα πιο θαυμάσια έργα τέχνης του κόσμου . Η επίσκεψη στον καθεδρικό ναό της Santa Maria del Fiore είναι μια εμπειρία που δεν θα θέλετε να χάσετε.
Στα τέλη του 13ου αιώνα, οι πολίτες της Φλωρεντίας ήθελαν να χτίσουν έναν καθεδρικό ναό που αντανακλούσε την αυξανόμενη σημασία της πόλης τους. Οι εργασίες προχώρησαν για περισσότερο από έναν αιώνα κάτω από διάφορους σπουδαίους αρχιτέκτονες, μεταξύ των οποίων ο Giotto και ο Pisano, έτσι ώστε το 1420, ο Filippo Brunelleschi κατάφερε να το στέψει με τον θόλο - ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό άγαλμα για την ημέρα του και ένα που εξακολουθεί να εκπλήσσει τους αρχιτέκτονες για την τόλμη του.
Η τρίτη μεγαλύτερη εκκλησία της Ιταλίας, το δίδυμο, έχει μήκος πάνω από 152 μέτρα και πλάτος 90 μέτρα στη διατομή (όπου οι δύο κύριοι διάδρομοι διασχίζουν) και πύργους πάνω από το ιστορικό κέντρο. Αλλά η καλλιτεχνία είναι κάτι περισσότερο από το μέγεθος που κάνει αυτό το ένα από τα σημαντικότερα ευαγγέλια της Ευρώπης.
Η υπέροχη πρόσοψη, που προστέθηκε στη δεκαετία του 1800, για να αντικαταστήσει ένα ημιτελές κατεδαφισμένο τρεις αιώνες νωρίτερα, κυριαρχεί στην Piazza del Duomo με μια εκθαμβωτική απεικόνιση μαρμάριου με ένθετο κόκκινο, λευκό και πράσινο.
Εξωτερικό Καθεδρικό
Εξωτερικό Καθεδρικό
Αν και η πρόσοψη χτίστηκε το 1800, ο σχεδιασμός της είναι πιστός στο μεσαιωνικό γοτθικό στυλ της εκκλησίας που εναρμονίζεται με τον πύργο του Giotto, χρησιμοποιώντας μαρμάρινο τοσκάνη με ένθετα σχέδια και κόγχες για αγάλματα. Τα εναλλασσόμενα χρώματα επελέγησαν για να δώσουν παραδείγματα των δύο βασικών αρχών της φλωρεντινικής τέχνης: "ακεραιότητα και ομορφιά".
Πάνω από την κεντρική θύρα είναι ένα μεγάλο ροζ παράθυρο, με μικρότερες σε κάθε πλευρά. Οι χάλκινες πόρτες έχουν ανάγλυφα της Μαρίας, στους οποίους είναι αφιερωμένος ο καθεδρικός ναός. Πριν μπείτε μέσα, περπατήστε γύρω από το κτίριο για να δείτε τις τέσσερις πύλες του, ειδικά το Porta della Mandorla στα αριστερά, τα καλύτερα από αυτά με έργα του Donatello, του Ghirlandaio και άλλων καλλιτεχνών της Αναγέννησης.
Καθεδρικό εσωτερικό
Μετά την εκδήλωση της πρόσοψης, μπορείτε να εκπλαγείτε από την ενδογενειότητα. Όπως και στις περισσότερες ιταλικές εκκλησίες, οι προτιμήσεις των μεταγενέστερων γενεών άλλαξαν το εσωτερικό, αλλά εδώ οι διακοσμήσεις αυτές απομακρύνθηκαν σε ακόμα μεταγενέστερη δουλειά, αποκαθιστώντας την σχεδόν απροσδόκητη μεγαλοπρέπεια των γοτθικών καμάρων και των πέτρινων πυλώνων.
Όπου κι αν βρίσκεστε, τα μάτια σας θα στραφούν προς το τείχος, και στη συνέχεια προς τα επάνω στο εκπληκτικό θόλο πάνω από το κεφάλι. Αλλά θα πρέπει να κοιτάξετε γύρω για να ανακαλύψετε μερικά ωραία έργα τέχνης, ειδικά τα 44 παράθυρα, τα οποία αποτέλεσαν το μεγαλύτερο έργο της βιτρό από το 14ο και το 15ο αιώνα της Ιταλίας.
Από μέσα, θα πάρετε μια καλύτερη ματιά στα τρία τριαντάφυλλα, των οποίων οι ζωγραφισμένες γυάλινες εικόνες σχεδιάστηκαν από τον Lorenzo Ghiberti, πιο διάσημο για τα χάλκινα πάνελ του στις βάσεις των βαπτιστηρίων. Ενώ κοιτάζετε προς τα επάνω, παρατηρήστε το ρολόι - τα χέρια του μετακινούνται αριστερόστροφα.
Διαδρόμους και Αψίδες
Τα δύο κλίτη από κάθε πλευρά έχουν διάφορα γλυπτά, πίνακες ζωγραφικής και τοιχογραφίες. Παρατηρήστε στο βόρειο κλίτος (αριστερά καθώς βλέπετε τον κύριο βωμό) ότι η ιππική εικόνα του John Hawkwood, ο οποίος διέταξε τον μισθοφόρο στρατό της Φλωρεντίας, ζωγραφίστηκε (από τον Paolo Uccello το 1436) για να μιμηθεί τη γλυπτική. Και παρόλο που η Φλωρεντία έστειλε τον εξοχότατο ιταλικό ποιητή Dante στην εξορία, όπου πέθανε, τον δοξάζουν με μεταθανάτια με πορτρέτο στο βόρειο διάδρομο.
Κάθε μία από τις τρεις αψίδες - οι στρογγυλεμένες περιοχές που αποτελούν τους βραχίονες του ρωμαϊκού σταυροειδούς σχεδίου του καθεδρικού ναού - χωρίζονται σε διάφορα παρεκκλήσια. Εκείνοι στη βόρεια αψίδα έχουν παράθυρα από γυαλί από τον Ghiberti, και ένα διπλής όψης retablo (altarpiece).
Φροντίστε να δείτε το πάτωμα για να βρείτε το gnomon του Toscanelli 1468, που χρησιμοποιείται για αστρονομικούς υπολογισμούς. Στο καλοκαιρινό ηλιοστάσιο, στις 21 Ιουνίου, οι ακτίνες του ήλιου λάμπουν μέσα από μια κωνική οπή στο φανάρι του θόλου σε αυτή τη μεταλλική πλάκα. Στη νότια αψίδα, το πρώτο παρεκκλήσι (δίπλα στην Παλιά Σακριστία) περιέχει μια ενδιαφέρουσα τοιχογραφία, Madonna del Popolo του Giotto.
Οι Θησαυροί
Διαχωρίζοντας τις τρεις αψίδες είναι δύο ιεροσυστήματα, όπου οι ιερείς προετοιμάζονται για τη μάζα, το καθένα με έργα του πλοίαρχου της φλωρεντίας γλάστρας terra-cotta, Luca della Robbia. Στη Νέα Σακριστία, στη βόρεια πλευρά, αναζητήστε το φαγητό πάνω από την πόρτα, την Ανάσταση του Χριστού (1444).
Η όμορφη μπρούτζινη πόρτα είναι επίσης από την della Robbia (πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες, όπως οι Ghiberti, Giotto και Brunelleschi ήταν εξίσου ταλαντούχοι σε διάφορα πεδία). Τα 10 φύλλα του απεικονίζουν τη Μαρία με τον Ιησού, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τους Ευαγγελιστές και άλλες βιβλικές φιγούρες.
Αυτό το σκευοφυλάκιο είναι όπου ο Lorenzo ο μεγαλοπρεπής και ο αδελφός του Giuliano κατέφυγαν το 1478 όταν επιτέθηκαν κατά τη διάρκεια μιας υπηρεσίας στον καθεδρικό ναό. Μόνο ο Lorenzo κατάφερε να δραπετεύσει. Στην Παλιά Σακρασία υπάρχει ανάγλυφο με τερακότα και δύο κηροπήγια terra-cotta με τη μορφή αγγέλων, και από τον Luca della Robbia.
Χορωδία και θόλος
Κάτω από τον θόλο είναι η χορωδία με το ψηλό βωμό. Το οκταγωνικό μαρμάρινο κιγκλίδωμα κοσμείται από 88 ανάγλυφα και ο σταυρός στο ψηλό βωμό έγινε το 1495-1497 από τον Benedetto da Maiano. Τα μάτια σας θα συντάσσονται από την τεράστια τελετουργία του θόλου, παρόλο που θα μπορούσατε να συγχωρεθείτε για μια νευρική ματιά στις πέτρινες στήλες που φαινόταν να υποστηρίζουν το βάρος του τόσο αβίαστα.
Μέσα στον θόλο είναι η μεγάλη τοιχογραφία της Τελικής Κρίσης του Γιώργου Βάσαρη, που ξεκίνησε το 1572 και ολοκληρώθηκε από τον Federico Zuccari το 1579. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι επικεντρώνεται στην εργασία ενώ αιωρείται στο εσωτερικό αυτού του θόλου. Στους πρόποδες των πυλώνων που στηρίζουν το τύμπανο υπάρχουν οκτώ αγάλματα αποστόλων.
Ο θόλος του Brunelleschi
Ο θόλος του Brunelleschi
Όλα τα βιβλία έχουν γραφτεί σε αυτό το θόλο και η τεράστια έκπληξη θα σας κόψει την ανάσα. Έτσι θα ακολουθήσουν οι σκάλες. Αφού θαυμάσατε τον πιο διάσημο θόλο του κόσμου από κάτω και από διάφορα σημεία της Φλωρεντίας, υπάρχει ακόμα μια ακόμη προοπτική: αναρρίχηση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού στρώματος του στην κορυφή.
Καθώς φτάνετε στα 463 σκαλοπάτια, έχετε αρκετό χρόνο να σκεφτείτε την κατασκευή του, η οποία πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου χωρίς πλαίσιο υποστήριξης (γιατί εάν το ύψος του, 114 μέτρα πάνω από τον καθεδρικό ναό, ήταν αδύνατο να χτιστεί ξύλινη βάση). Η μέθοδος Brunelleschi που χρησιμοποιήθηκε ήταν να οικοδομηθεί μια σειρά από δαχτυλίδια χρησιμοποιώντας τούβλα που τοποθετούνται σε ένα αλληλοσυνδεόμενο μοτίβο ψαροκόκαλου. Κάθε ένας από τους όλο και μικρότερους δακτυλίους υποστήριζε τον εαυτό του και ο επόμενος χτίστηκε πάνω του.
Μόλις φτάσετε στην κορυφή, μπορείτε να βγείτε στη γκαλερί του φανάρι 21 μέτρων (όταν προστέθηκε, ο Michelangelo είπε ότι έμοιαζε με ένα κλουβί κρίκετ). Οι απόψεις καλύπτουν όλη την πόλη και πέρα από τους λόφους της Τοσκάνης. Οι σκάλες προς τον θόλο ξεκινούν εκεί όπου ο βόρειος κλίτος ενώνει την αψίδα. Σημειώστε ότι αυτό δεν ισχύει για κανέναν που έχει ακροφοβία, κλειστοφοβία, καρδιά ή αναπνευστικά προβλήματα.
Cripta di Santa Reparata (Κρύπτη)
Από τη βεράντα του καθεδρικού ναού, οι σκάλες οδηγούν κάτω σε αυτό που έμεινε από την προηγούμενη εκκλησία της Santa Reparata. Χτίστηκε τον τέταρτο και πέμπτο αιώνα και κατόπιν επεκτάθηκε τον 8ο και 11ο αιώνα, ο αρχικός ναός κατακλύστηκε από το κτίριο του καθεδρικού ναού και τελικά κατεδαφίστηκε το 1375.
Αλλά η κρύπτη κάτω από την Santa Reparata ήταν ακόμα εκεί και ανασκαφές άρχισαν να την αποκαλύπτουν το 1965. Ένα απροσδόκητο εύρημα το 1972 ήταν ο τάφος του Brunelleschi, που μπορείτε να δείτε εδώ, μαζί με ένα μικρό μουσείο που σχετίζεται με την αρχική εκκλησία.
Giotto Campanile (Πύργος Bell)
Giotto Campanile (Πύργος Bell)
Δεύτερον, μόνο το μεγάλο θόλο του Brunelleschi ως ορόσημο στον ορίζοντα της Φλωρεντίας είναι το Campanile του Giotto, το καμπαναριό των 81 μέτρων που στέκεται μόλις απομακρυνόμενο από την πρόσοψη του καθεδρικού ναού. Ξεκίνησε το 1334 από τον Giotto di Bondone, ο πύργος συνεχίστηκε μετά το θάνατό του το 1337 από τον Andrea Pisano, ο οποίος ακολούθησε τα σχέδια του Giotto.
Ο διάδοχος του Giotto, Francesco Talenti, αποκλίνει κάπως από το αρχικό σχέδιο και τελείωσε τον πύργο το 1387. Όπως και η πρόσοψη duomo που ακολούθησε το ύφος του αιώνες αργότερα, χρησιμοποιεί εναλλασσόμενα χρώματα μαρμάρου σε εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ενώ τα σχέδια είναι περίπλοκα και ο πύργος είναι διακοσμημένος με ανάγλυφα πάνελ και αγάλματα στις κόγχες (αυτά είναι αντίγραφα των πρωτοτύπων, που τώρα προστατεύονται στο Museo dell'Opera del Duomo ), οι διαστάσεις του πύργου και η ισορροπία του στολισμού δώστε την αρμονία.
Το τρίο των κτιρίων-Duomo, Campanile και Baptistery-κάνει αυτό ένα από τα πιο όμορφα αρχιτεκτονικά σύνολα στον κόσμο. Τα διακοσμητικά ανασκαφικά πάνελ είναι από τον Andrea Pisano (γνωστός για τους εξαιρετικούς λαξευτούς πέτρινους άμβωνας στους καθεδρικούς ναούς της Σιένα και της Πίζας ) και τον Luca della Robbia και παρουσιάζουν αλληγορίες της ανθρώπινης εργασίας και της τέχνης στην κάτω σειρά και των πλανητών, των αρετών, τις φιλελεύθερες τέχνες και τα μυστήρια στο υψηλότερο. Για την καλύτερη θέα στον τρούλο και την υπέροχη θέα της πόλης, αναρριχηθείτε στα 414 βήματα προς την κορυφή.
Διεύθυνση
- Piazza Duomo, Φλωρεντία
- //www.duomofirenze.it/en/home_eng/
Περισσότερα σχετικά άρθρα στο Trip-Library.com
